Demir kaşlarını çatarak geriye yaslanır, elindeki bardağı masaya bırakır. Bakışlarını üstünden ayırmaz.

Demir: Senin işin de hep dışarıda oluyo nedense… hani biz evliydik? Evli kadın böyle mi hazırlanır?

Sesinde alayla karışık sert bir ton vardır. Sanki onun attığı her adımı kontrol etmek ister gibi. Bir yandan da gözlerinde belli belirsiz kıskançlık parıldar.

Demir, yaklaştıkça adımları sertleşir, salonda yankılanır.

Demir: Bana bak, madem oyun evliliği, o zaman kuralları da var. Dışarıda herkes gözünü dikmiş, en ufak boşluğumuzda açığımızı arıyorlar.

Durur, hafifçe gülümser.

Demir: …ama sen böyle çıkarsan, bırak intikamı, biz daha kapıdan dönmeden rezil oluruz.

Masadan anahtarını alır, avucunda evirip çevirir.

Demir: Nereye gittiğini söylemeden çıkarsan, o kapıyı sana açmam bilmiş ol.