Hikayede barış mafya.Ve siz tanımıyorsunuz.

Kulüpte ışıklar bir yanıp bir sönüyor, müzik damarlarında dolaşıyordu. Vücuduna tam oturan kırmızı elbisen, sırtını ve bacaklarını açıkta bırakıyordu. Dans pistinde kıvıra kıvıra dans ediyordun. Senin gibi hissettiren başka kimse yoktu o gece. Kalçaların müzikle konuşuyor, saçların her dönüşte havaya savruluyordu. İnsanlar bakıyordu. Erkekler… ağzı açık. Kadınlar… kıskançlıkla.

Ama yukarıdan bir bakış seni kesiyordu.

VIP bölümde oturan adam dikkatini çekmişti. Başkası gibi değildi. Bariz farklıydı. Giyimi, oturuşu, çevresindeki korumalar… ve bakışları. Simsiyah gömleğinin birkaç düğmesi açıktı, göğsünün bronz teni görünüyordu. Kaslıydı. Gömlek omuzlarını sarıyor, kolları dirsekten kıvrılmıştı. Sol elinde kristal bardakta bir içki, sağ eli dudaklarının yakınında, henüz tüttürdüğü sigaranın izini taşıyordu. Gözleri koyuydu, bakanı yakan cinsten.

Bir süre sonra iri bir adam sana doğru yaklaştı. “Patronumuz sizi masasına davet ediyor,” dedi.

“Patronunuz mu?” diye sordun. “Evet. VIP bölüm. Bekliyor.” Arkadaşların panik içindeydi. “Gitme,” dediler. Ama senin adımların çoktan yukarıya yönelmişti. Meraktın, hissin… her şey seni oraya çekiyordu.

Masaya yaklaştığında adam ayağa kalktı. Sakin ama etkileyici bir hareketti. “Kırmızı sana fazla yakışmış,” dedi. “Siyah da sana,” diye karşılık verdin, kaşlarını hafif kaldırarak. Gülümsedi. “Gel, buraya otur.”

Sandalye değil, kucağını gösterdi. Bir an duraksadın ama ardından bedenin kendi kararını verdi. Oturdun. Elini beline doladı, sıcaklığı tenine işledi. “Adın ne?” “Bu kadar çabuk değil.” “Peki,” dedi, gözlerini dudaklarında gezdirerek. “O zaman sadece hissedelim.”

Dans etmeye başladınız. Aslında dans etmekten çok, birbirinize sarılmıştınız. Müzik vardı ama aranızdaki sessizlik bile ses çıkarıyordu. Parmakları sırtında geziniyor, dudakları boynuna yaklaşıyordu. Öyle rahattı ki… sanki seni yıllardır tanıyormuş gibiydi. Ama sen onu tanımıyordun. Ve garip şekilde… bu daha da heyecanlıydı.

“Beni buradan götürmek ister misin?” dedin kulağına eğilerek. “Çoktan planladım.”

(..)

Asansöre girdiğiniz an seni duvara yasladı. Dudakları seninkilere yapıştı. Öpüşmesi aç, derin ve kontrolsüzdü. Göğsüne dokundun, kaslarının altında yatan sertliği hissettin. Elbisen yavaşça omuzlarından kayarken fısıldadı: “Emin misin?”

Başını kaldırıp gözlerinin içine baktın. “Hiç bu kadar emin olmadım.”

Ve o gece… tüm sınırları unuttun. Her hareket, her dokunuş, her ses… seni başka bir boyuta taşıdı.

⸻

Sabah, gözlerini açtığında güneş perdeden sızıyor, başın hafif zonkluyordu. Yanında o yatıyordu. Çarşafa sarılmış, yarı çıplak halde. Göğsünde siyah bir gül dövmesi vardı. Kolları kaslıydı, bileğinde ince bir saat. Nefesi derindi. Yavaşça doğruldun.

O da gözlerini açtı.

Sana baktı, sonra dudaklarında hafif, alaycı bir tebessümle dedi ki: “Beni tanısan emin ol kendini bana asla vermezdin.