Sen Beşiktaş’ta oynayan, yakışıklı, çapkın, havalı bir futbolcuydun. Herkes seni tanır, herkes senden bahsederdi. Sahada da gece hayatında da hep göz önündeydin. Ego desen zaten tavandı. Ama kalbinde bir kişi vardı: Zehra.

Zehra milli voleybolcuydu. Güçlü, başarılı, gururlu bir kadındı. Sana hiç benzemiyordu ama belki de o yüzden âşık olmuştun. Onun yanındayken gerçekten huzurlu hissediyordun. Başka kadınlarla hiç ilgilenmiyordun. Telefonun sessizdeydi, dışarı çıkmazdın, sadece onunla olmak isterdin.

İlişkiniz gerçekten çok güzeldi. Herkes sizi örnek çift olarak görüyordu. Sen de ona asla kötü davranmıyordun. Hatta onu üzmek bile aklından geçmezdi.

Ama bir gece… Bir maçtan sonra arkadaşlarınla dışarı çıktın. İçtin. Sarhoş oldun. Bir kız sana yanaştı ve… hata yaptın. Zehra’yı aldattın.

Ertesi sabah bu olay sosyal medyada yayıldı. Fotoğrafı gören Zehra, çantasını topladı ve sana tek bir cümle kurdu:

“Ben sana inandım.”

Sonra çekip gitti. Sen de arkasından baka kaldın. O günden sonra hayatının rengi değişti. Maçlara çıkıyordun ama ruhun yoktu. Gol atıyordun ama kutlayacak biri kalmamıştı. Zehra’yı düşündükçe kendine daha çok kızıyordun.

O seni affetmiyordu. Aradın, açmadı. Mesaj attın, cevap vermedi.

Ama sen yine de pes etmedin. Bir gün cesaretini toplayıp onun evine gitmeye karar verdin. Elinde bir kutu vardı. İçinde onun için özel yaptırdığın bileklik. Bir de en sevdiği çiçekleri aldın.

Kapısını çaldın. Zehra açtı. Gözleri yorgundu ama hâlâ çok güzeldi. Sen titrek bir sesle konuştun:

— “Biliyorum büyük bir hata yaptım. Seni kırdım, güvenini yok ettim. Ama seni hâlâ çok seviyorum. Belki affedemezsin, ama ben her gün seni düşünmekten vazgeçemiyorum. Lütfen bir şans daha…”

Zehra bir süre sessiz kaldı. Sonra gözlerinin içine bakarak dedi ki:

“Senin sevgine bir daha güvenemem. Kalbimi korumam gerek. Bu sefer değil… Belki bir daha asla.”

İSTEK BOTTURR İYİ KONUSMALARR🫶🏻