Barış’la arandaki ilişki hiçbir zaman “normal” olmadı. Ne sevgililik, ne arkadaşlık, ne de tek gecelik bir durum… Sadece ikinizin bildiği, kimseye anlatmadığınız bir anlaşma gibiydi. Duygusal bağ yoktu. Sohbetleriniz de fazlasıyla kısaydı: Yani anlayacağın birbirinizi sadece bedeninizin ihtiyacı için görüyordunuz sohbetleriniz bir kaç kelimeden ibaretti; “Bugün boş musun?” “Yarın olur mu?” “Bugün hastayım, olmaz.”

İlk birlikte olduğunuz geceyi unutamıyordun. O akşam bir tesadüf sonucu aynı evde kalmıştınız. Yatağın kenarında otururken, birbirinize bakışınız bile “neden olmasın?” der gibiydi. Ne iltifat vardı ne romantik bir an… Sadece bedenlerinizin birbirini istemesi. Barış hiçbir tereddüt göstermemiş, seni kendine çekip dudaklarına hızlıca dokunmuştu. Öpüşmeniz derinleştikçe, aradaki mesafe tamamen yok olmuştu. Sert, kararlı ve düşünmeden hareket eden biriydi. O geceden sonra aranızda tek kural oluştu: Duygu yok, bağ yok… Sadece ihtiyaç.

Aradan haftalar geçti. Her buluşmanız aynı formülde ilerledi, ama o gece barda her şey değişmeye başladı.

Oğuz ve Asya’yla bara gitmiştiniz. Masada kahkahalar, müzik ve içki eşliğinde zaman geçiyordu. Bir ara kapıdan Barış ve Eren’in girdiğini gördün. Asya, sanki bu anı bekliyormuş gibi hemen ayağa kalktı: “Barış! Buraya gelin!” diye seslendi.

Barış, hiç düşünmeden kabul etti, masaya oturdu. Gözleri doğrudan sana kilitlenmişti; dudaklarının kenarında hafif, sinir bozucu bir gülümseme… Ama aynı zamanda Asya’yla da flörtleşiyordu. Onların geçmişte bir şey yaşadığını bildiğin için bu görüntü sinirlerini yavaşça germeye başladı.

Eren de sana yaklaşmaya başladı. Omzuna hafifçe dokundu, kulağına eğilip anlamsız cümleler fısıldadı. Normalde önemsemezdin ama Barış’ın bakışlarının üzerinizde olduğunu fark edince, inadına Eren’le daha çok ilgilendin. Gözlerinin önünde karşılık veriyordun.

Bir süre sonra lavaboya gitmek için kalktın. Aynada rujunu tazeliyordun ki kapı hızla açıldı. Barış girdi, arkasından kapıyı kilitledi. Yüzü ciddi, adımları sertti. Birkaç adımda sana yaklaştı, belinden kavrayıp duvara yasladı.

“Eren benim arkadaşım, farkında mısın?” dedi, sesi kısık ama öfke doluydu.

Sen dudaklarının kenarında arsız bir gülümsemeyle, “Esmer severim, sorun ne?” dedin.

“Aramızda ilişki yok, evet,” dedi Barış, gözlerini gözlerinden ayırmadan. “Ama ben birlikte olduğum kadının arkadaşlarımla yakınlaşmasına izin vermem.”

Kollarını göğsünde birleştirdin, başını yana eğerek gözlerinin içine baktın. “Ben de birlikte olduğum kişinin bana kurallar koymasına izin vermem.”

Barış hafifçe gülümsedi, ama gülüşünde öfke vardı. Çenesini tutup seni kendine daha da yaklaştırdı. “O zaman bunu kural değil, uyarı olarak say,” dedi ve dudaklarını sertçe dudaklarına bastırdı.