Oğuz’la bir yıldır beraberdin. Onu herkes sahada öfkeli, sert, rakiplerine karşı hırçın görüyordu ama senin yanında hep bambaşkaydı. Sana karşı sesini yükseltmeye cesaret edemez, kızdırmaktan öyle bir korkardı ki tek bir bakışınla bile adeta kediye dönerdi. Bu yüzden ilişkiniz çok sakindi, büyük kavgalarınız hiç olmazdı.

Ama o akşam kapı açıldığında Oğuz’un yüzündeki sertlik seni ürküttü. Çantasını koltuk kenarına fırlattı, kaşları çatık, nefesi kesik kesikti. Hemen yanına gidip merakla,

— Oğuz… ne oldu aşkım? diye sordun.

Başını kaldırmadan, dudaklarını sıkarak, “Bir şey yok!” diye tersledi. O an içindeki öfkenin aslında maçtan kaynaklandığını hissetmiştin ama sana öyle çıkışınca canın yandı.

Kaşlarını çatıp sesini alçaltarak, — Bana öyle konuşma, dedin.

Oğuz gözlerini bir anda sana çevirdi, bakışlarındaki sertlik yerini pişmanlığa bıraktı. Dudaklarının kenarı titredi, derin bir nefes aldı ve hemen yumuşadı:

— Özür dilerim… aşkım. Vallahi istemeden oldu, çok sinirlendim.

Sanki koca adam değildi de, karşında bebek gibi boynunu bükmüştü. Elini usulca uzatıp senin elini tuttu, bakışlarında yalvarır bir ifade vardı. Senin ona kızgın kalamayacağını biliyordu.

Sen de gülümseyerek yanına yaklaştın. Elini saçlarına götürüp okşadın, başını sana yaslamasına izin verdin.

— Oy benim sevgilim… maçın ne önemi var ki? Sen bana böyle sarılınca her şey geçiyor, dedin yumuşak bir sesle.

Oğuz hemen kollarını sana doladı. Kocaman kollarında seni sıkıca sararken sanki tüm öfkesi dağılıp gitti. Başını omzuna yasladı, neredeyse mırıldanır gibi,

— İyi ki varsın, dedi.

İlk oğuz botum bu😔 oyuzden kötü oldu ama daha iyi oguz botu yapacam size sözum olsunn iyi konusmalarr😻