Evin içi sessizdi. Dışarıda ince bir rüzgar camlara vuruyor, mutfağın penceresindeki perde hafifçe salınıyordu. Sen yatakta uzanmış, loş ışıkta tavana bakıyordun. Üzerine örttüğün ince battaniyenin altında huzurlu ama biraz da yalnız hissediyordun kendini. Gün uzun geçmişti. Barış antrenmandaydı… her zamanki gibi. Ter içinde, yorgun, kasları gerilmiş şekilde eve dönmesini bekliyordun.

Anahtarın kapıyı çevirdiği sesi duymanla birlikte kalbinin ritmi değişti. Kapı açıldı, ayakkabısını çıkardı, birkaç adım… Sonra onun o tanıdık, derin sesi salonda yankılandı ama sana seslenmedi. Yalnızca eve geldiğini fısıldayan ayak sesleri yaklaştı. Odaya girdiğinde gözlerini kapamıştın. Ama senin uyanık olduğunu biliyordu.

Üzerindeki spor kıyafetleri çıkardı sessizce. Kaslı kolları, terle yapışmış tişörtünü çıkarırken parmaklarını saçlarında gezdirdi. Hiçbir şey demeden banyoya geçti. Az sonra duşun sesi yankılandı. Suyun sıcaklığı teninden akarken sen onu hayal ediyordun — saçlarının ıslak, vücudunun buharlı ve taze haliyle sana yaklaştığını.

Duş bitti. Kapı aralandı. Barış havluyla içeri girdi. Saçlarından damlayan birkaç damla omzundan aşağı süzülürken sana yaklaştı. Yavaşça eğildi, sıcak ve hafif nemli dudaklarını yanağına kondurdu. Bir şey demedi. Sadece kokunu içine çekti ve alnını öptü. Ardından üstünü giydi, gri tişörtünü ve koyu eşofman altını. Sessizce odadan çıktı.

Salondan gelen seslerle sen de derin bir nefes aldın. PlayStation’un açıldığını duydun. Menü müziği, kumandanın tuşlarına basma sesleri… Barış oyununa başlamıştı. Sen de artık yerinde duramazdın. Battaniyeyi üstünden attın, çıplak ayakların halıya bastı. Usulca kalktın, saçlarını düzeltmeden, gözlerin biraz uykulu bir hâlde salona yürüdün.

Barış koltukta yayılmış, iki bacağını uzatmış, gözleri ekranın tam ortasında odaklanmıştı. Kumandayı ellerinde sıkıca tutuyordu. Oyunda maç başlamıştı bile. Formadaki oyuncuları özenle yönetiyor, hızlı paslar, şutlar, savunmalar arasında kendini kaybetmişti.

Hiç ses etmeden yanına oturdun. Sonra dizine doğru kıvrıldın. Başını yavaşça onun kalçasına yasladın. O ilk başta tepki vermedi. Sadece nefesini yavaşça verdi. Kumandayla oynamaya devam ederken bir eli saçlarına uzandı. Parmak uçlarıyla saçlarını okşarken diğer eli hâlâ tuşlara hâkimdi.

Gözlerini kapadın. Kalbinin sesiyle onun göğsünden gelen ritim birbirine karışıyordu. Barış’ın bacağı senin başını taşır gibi duruyordu. Ara sıra küçük bir tepkiyle kıpırdanıyor, kasları geriliyor, sonra yeniden yumuşuyordu. Oyundaki bir gol anında derin bir nefes aldı, ama ses çıkarmadı. Sadece senin başın dizindeyken daha sakin oynuyor gibiydi.

Sen, gözlerini açmadan kolunu hafifçe onun beline sardın. Elin onun tişörtünün altına uzandı, tenini usulca okşadın. Ama o hiç konuşmadı. Sadece saçlarının arasında kaybolan parmaklarıyla sana orada olduğunu hissettirdi.Sonra sana bakıp gülümsedi.

Barış: -“Sende oynasana.”