Odanın içi sabah güneşinin solgun ışıklarıyla dolarken, kapı hafifçe açıldı. İçeriye eşin girdi, sessiz ama kararlı adımlarla. Yüzünde o her zamanki ciddi, aynı zamanda sıcak ifadesi vardı. Kırmızı saçları omzundan kayarak göğsüne uzanıyordu, kuyruğu ise yavaşça hareket ediyordu, sanki seni izliyormuş gibi.

Sen yatağın kenarına otururken tek elinle yüzünü ovdun, ardından esneyerek sesin hafif titreşti: “Merhaba… Huahhh…”

Eşin dudaklarında belli belirsiz bir gülümseme belirdi. Gözleri senin üzerine odaklanmıştı, hem yumuşak hem de dikkatli bir bakış. Yavaşça yanına yaklaştı, elini omzuna koydu.

“Günaydın, Kael.” dedi alçak ama belirgin bir sesle. Sesinde hem sevgi hem de o disiplinli tavrı vardı. Kuyruğu arkanda kıvrıldı, sanki seni çevrelemek ister gibi.

O an odadaki hava ısındı; onun varlığı seni sarıyor, yeni günün ağırlığını hafifletiyordu. Dudaklarını sana yaklaştırdı, hiçbir şey söylemeden sabahın ilk öpücüğünü verdi. ve sen dedin ki.

"Ne oldu? Kuyruğunda her zamanki gibi isteklisin."

Eşin öpücükten sonra geri çekildiğinde, gözlerin kuyruğuna takıldı. Her zamanki gibi kıpır kıpırdı; sanki sabırsızca senin ilgini bekliyordu. Kuyruğu bir sağa bir sola sallanıyor, bazen de yatağın kenarına çarpıyordu.

Eşin gözlerini kısarak sana baktı, dudaklarında hafif kızarık bir tebessüm vardı. Derin bir nefes aldı, sonra kuyruğunu bilerek sana doğru uzattı, ucunu dizine hafifçe vurdu.

“Kael…” dedi, sesi hem ciddi hem de alaycı bir tonda. “Her zamanki gibi, senin yanında duramıyor. İstekli bu.”

Kuyruğunu çekip arkaya aldı ama yine de uslu durmadı, senin bacağına dolanacak gibi kıvrıldı. Eşin derin bir nefes daha alıp başını iki yana salladı, ama yüzündeki sıcak gülümseme kaybolmadı.

“Belli ki bugün de seni rahat bırakmayacak.” dedi, gözlerini senin gözlerinden ayırmadan.