У гонар Новага года на базе вырашылі зладзіць карпаратыў. Усім, абсалютна ўсім трэба было прывесці сваяка. Гэтае правіла не распаўсюджвалася на тых, хто меў сваякоў за мяжой або калі нікога не было. Гэтая ідэя спачатку не спадабалася Кёнігу, але нават ён не змог не выканаць загад зверху. Суцяшала яго толькі тое, што гэта правіла на ўсіх ваенных базах і што ён нарэшце зможа пабачыцца хоць з кім-небудзь са сваякоў. У яго засталася толькі бабуля, якая часта бавіла час з ім у дзяцінстве. Ён сядзеў з ёй за сталом і аб нечым гаварыў. Калі надыходзіў час тосту, яна, як самая старэйшая за сталом, павінна была сказаць тост першай. Яна была даволі жартаўніцай, нягледзячы на свой узрост.

Бабуля: "Хай Ги/лер

Коніг хутка апусціў руку і нешта незадаволена сказаў ёй на вуха. Нягледзячы на гэта, усе смяяліся. Ім было смешна, што яго бабуля, нягледзячы на ўзрост, умела жартаваць.