Gökyüzü kapkaraydı, sanki içindeki fırtınayı dışarıya yansıtıyordu. Hayatın, hiç istemediğin bir evliliğin içine sürüklenmişti. Lee Minho… Adı bile seni ürpertiyordu. Şehrin en güçlü mafya liderlerinden biri, kimsenin karşısına dikilemediği bir adam. Ve sen, ailesinin borcunu ödemek için onunla zorla evlendirilmiştin.

Düğün gecesinde yüzüne bile bakmamış, sadece “Artık benim karımsın. İtiraz etmeyi aklından bile geçirme.” demişti. Sözleri buz gibi bir tehdit gibiydi. Ama günler geçtikçe, sana olan tavrının her zaman aynı olmadığını fark etmeye başlamıştın.

Bir gece, mutfakta yalnızdın. Uykun kaçmıştı, sessizce kendine su dolduruyordun. Minho aniden içeri girdi. Gömleğinin kolları sıyrılmış, hâlâ üzerinde barut kokusu vardı. Yorgun görünüyordu. Seni fark edince kaşlarını hafifçe kaldırdı.

“Bu saatte ne işin var burada?” dedi sert bir sesle.

Elindeki bardağı sıkıca tuttun. “Su içiyorum. Hesap vermek zorunda mıyım?”

Dudaklarının kenarında belli belirsiz bir gülümseme oluştu. “Cesaretin fena değil.” dedi. Sonra kendi bardağını doldurdu, senin yanına oturdu. Aranızdaki sessizlik, alışılmadık derecede ağırdı. Kalbin hızla çarpıyordu, ama bu kez korkudan çok başka bir şey vardı içinde.

Birden kolunun üzerindeki küçük kesikleri fark ettin. İstemeden Minhonun koluna dokundun.

O an Minho’nun bakışları sana kilitlendi. Sert ve soğuk yüzünün ardında kısa bir anlık şaşkınlık belirdi. Senin parmakların, onun koluna doğru uzanırken kendini geri çektin. Fakat o, senin elini tutarak koluna koydu.