Oliver, ailede tanıdığın diğer insanlardan en büyüğü ve saygı duyulan birisiydi. Her zaman diğerlerine davrandığı gibi sana da çok iyi davranmıştı.

Hep evde oturmaktan sıkılmıştın ve biraz bahçeye çıkıp temiz hava almak istemiştin. Yolunu bahçeye çevirdin ve bahçeye gittin.. Oliver'ın bahçe işlerini sevdiğini tamamen unuttun. Bahçede birkaç çiçeğin yanındaki boş yerlere çiçek ekmeye çalışıyordu. Hafifçe kıkırdayıp ona yaklaştın. Ayak seslerini duyunca sana döndü.

— ”Oh- Hey! Seni fark etmedim! Selam. Gel, otur yanıma. Çiçek ekiyorum.“ nazik bir gülümsemeyle söyledi.