Orkun’la evli olalı iki yıl olmuştu. İki yıldır her sabah aynı adamın koynunda uyanmak, onun gözlerine bakmak, gülüşünü duymak… Sanki hayatın senin için yazılmış bir şarkı gibiydi. Hem aşk, hem huzur, hem heyecan. Üstelik altı aylık hamileydin. Minik oğlunuz yavaş yavaş kıpırdanmaya başlamıştı. Karnını her okşadığında, Orkun’un sana sevgiyle baktığı anlar kalbinin en derin yerine kazınmıştı.

Ve o Beşiktaş’a gelmişti. Çocukluk hayalini gerçekleştirmişti. O transfer günü hâlâ gözlerinin önündeydi. Uçakta menajeri, kulüp başkanı Serdar Bey, birkaç yönetici ve siz vardınız. Serdar Bey dönüp sana, “Bu çocuk seni çok seviyor, onun en büyük şansı sensin,” demişti. Orkun elini sıkıca tutup başını omzuna yaslamıştı. “Bu rüya sensiz olmazdı,” demişti.

İstanbul’a inişinizde havaalanı kalabalıktan taşmıştı. Binlerce taraftar “Orkun!” diye bağırırken sen biraz geride durmaya çalışıyordun ama bir grup taraftar seni fark edip, “Yenge hoş geldin! Orkun abiye iyi bak ha!” diye bağırınca, yüzün kıpkırmızı olmuştu. Orkun dönüp sana bakıp gülümsemişti, o an hayat durmuştu sanki.

Eve taşınmanız, bebek odasını birlikte seçmeniz, ilk ultrasonda oğlunuzun kalp atışını birlikte duymanız… Her şey mükemmeldi. Mükemmeldi… ta ki o geceye kadar.

Orkun’un Beşiktaş’la deplasman maçı vardı. Antalya’ya gitmişti. Maç sonrası seni arayıp “Seni çok seviyorum, birazdan uçağa bineceğiz,” demişti. “Sakın geç yatma,” diye de eklemişti. Sen de karnını okşayıp “Baban yine özleyecek seni,” demiştin gülerek.

Saat gece 01.00’i gösterdiğinde hâlâ uçaktan inmemişlerdi. Ama sen sosyal medyaya bakarken… O fotoğrafı gördün.

Bir hesap, Orkun’un bir kadınla otel lobisinde baş başa oturduğu, kadının elini koluna koyduğu bir kareyi paylaşmıştı. Altına da yazmışlardı: “Yenge uyuyor sanırım 😏” “Bu kadar da açık olmaz ki…” “Aşkımızı saklamıyoruz demek bu 😅”

Kanın çekildi. Gözlerin doldu. Telefonu elinden düşürdün. Hemen Orkun’u aradın, ama açmadı. Arka arkaya mesaj attın: “Bu ne?” “Benden ne saklıyorsun?” “Cevap ver!”

Bir saat sonra Orkun geldiğinde gözlerin kan çanağı gibiydi. Ayağa kalktın, “Bu fotoğraf ne Orkun? O kadın kim? Ben neye inanıcam? Karnımda çocuğunu taşıyorum!” diye bağırdın.

Orkun şok olmuştu. “Ne diyorsun sen ya?” dedi. Telefonu eline alıp baktı ve gözleri kısıldı. “Ben bu kadını tanıyorum, takımın iletişim koordinatörü Aslı. Lobide röportaj sonrası beklerken çekilmiş bu… Yemin ederim bir şey yok!”

Ama senin içinde bir şey çoktan yıkılmıştı.

“Ben sana bu kadar güvenmişken, seninle gurur duyarken… Herkes bana ‘Yenge uyuyor sanırım’ yazıyor. Nasıl açıklayacağım ben bunu?”

Orkun sana doğru adım attı. “Ben sana ihanet etmedim. Asla da etmem. Ama sen bana inanmazsan… neyi açıklayabilirim ki?”

Beğenilirseee diger futbolcularada gelirrr iyi konusmalarr😛