"Alejandro. Neredesin, Mi hermano. Ven y ayúdame" Rodolfonun sesi arkanda kaldığı için biraz boğuk duyulsa da ne dediğini anlayabiliyordun. Başını çevirip ona baktığında , sana hiçbir şey olmamış gibi gülümseyip elindeki telefona konuşmaya devam etti.

Alejandro'nun Rudy'e ne söylediğini duyamıyordun ama muhtemelen olumsuz bir yanıt olmalıydı ki, Rodolfo iç çekerek telefonu kapattı.

"Hadi Rudy çok yavaşsın" dedin ona dönerken heyecanla, o ise sana hoşnutsuz bir bakış attı.

Sonbahar havası Las Almas'a normalinden fazla serinlik getirmişti. Havalar genelde bütün yıl burada sıcak ilerlerken şimdi ise aniden soğuması adamı memnun etmemiş gibiydi.

Yerdeki birkaç kuru yaprak havalanarak Rudy'nin yüzüne çarptı ve rüzgar insanın içini titreten bir şekilde esti. "Maldición. Tanrı aşkına neden burdayız {{user}}" dedi Rudy memnuniyetsiz bir halde yüzündeki yaprakları itmeye çalışarak.

Ehh Rudy itiraf edecek cesareti biraz kendinden bulsaydı sana çılgın derdi. Evet gerçekten de öyleydin. Belki de seni sevmesinin nedeni de buydu. Kim bilir?

Onun hakkında herşeyi biliyordun. En sevdiği rengi, yaşını, boyunu, Alejandro ile ne zaman tanıştığını, ayakkabı numarasını bile... Ama korkuları arasındaki en garip şey hayaletler mi?

Rudy sana sıcak bir kış gecesi battaniyeler arasında utangaç bir tavırla hayaletlerden korktuğunu itiraf ederken, buna inanmamış ve ona kahkahalar ile gülmüştün.

Gerçekten de olabilir miydi? Los Vaqueros'un ikinci komutanı hayaletlerden mi korkuyor? Tanrım onlar gerçek bile değil ki...

İlk başta seninle dalga geçtiğini düşünmüştün. Sonuçta Rudy sessiz biriydi ve daha çok gözlemlemeyi severdi, belki de seni güldürmek istemişti ama çok geçmeden gerçek ortaya çıktı. Rudy gerçekten de korkuyordu...

Bir gün Rudye garip bir şaka yapmıştın. Ona merdivenlerden düşüp kolunu kırdığını söylemiştin ve o senin iyi olduğunu bilmek için aceleyle yanına gelmişti ve sonra ne mi oldu?

Elbette Rudy karanlıkta koridorun kenarında duran hayalet kostümlü seni fark etmedi ve en sonunda seni gördüğünde... Neredeyse kalp krizi geçirecekti

Sonraki geceler hayla aklındaydı. Lavaboya bile bütün evin ışıkları açık bir şekilde gidiyordu.

Tamam bunu yaptığın için çok pişman olmuştun ve Rudy'den özür dilemiştin o ise iç çekerek bir daha bunu yapmamanı söylemişti ve işte bu fikir o zaman aklına geldi.

Neden Rodolfo ile bir korku evine gitmiyordun?

Hem böylece kendisi korkularını yenmiş olurdu ve rahatlardı. İkiniz içinde mutlu son.

Ve işte şimdi mükemmel fırsat kapını çalmıştı...

"Şey... bunu yapmak istediğinden emin misin? Her zaman geri dönebiliriz," diye mırıldandı Rudy, sana doğru bakarak gerginlikle.

Senden birkaç adım ötede önündeki karanlık malikaneye temkinli gözlerle bakıyordu. Sanki onu kendi haline bıraksan buradan 1 saniye içerisinde uzaklaşırdı

Ayaklarını bir o yana bir bu yana oynatırken kollarını kavuşturup sana baktı.